Bu hikayenin sonu nereye varacak? İpin bir ucunda tuzak bir adam diğer ucunda kadın bir uzak.
Seçeneğin olsa yine sever miydin en yakınınken uzak ettiğin kadını? Ben her halukarda severdim tuzağım olan bu heybetli adamı. Bu mecra çok sallantılı, yakar gibi geliyor bana. 2. bir şans saçma mı? Uzağın olana başka bir tuzak kurmak şu heybetli adama yakışır mı? Dağ gibi dimdik korkusuz sevdiğim kadınının canını bir kez daha yakar mı? Şu 2.şans diyorum, sence biraz muammada mı? Korkuyorum bir daha olmayışından, aldatıp gidişinden.
Bakın şu esip gürleyen sularıma neler yapmışsınız bayım. Yağmalamışsınız, talan edip gitmişsiniz. Yokuş aşağı yuvarlamışsınız. Siz beni öldürmüşsünüz bayım. Biliyorsunuz ve anlamak istemiyorsunuz, ölüler dirilemezler. Aslında şunca gururuma aldırma ne eksik ne fazla deliler gibi özledim.
Ben korka korka aşık oldum, güvendim, elini tuttum. Ben korktuğum şeye inandım. Bırakacağını bildiğim bir adama umutla teslim oldum. Ben çok korktum, korkumun üzerine gittim ve daha çok sevdim. Sonra sen gittin. Senin korkuların aşkı yendi. Benim ise korkum aşkın ta kendisiydi. Ha birde umut var, o korkudan çok daha büyük. Eteklerini umut mu çaldı sevgilim? İkinci şansa gerçekten inancın var mı?
Her şeyi birbirine karıştırmamı unut. Ben senin gibi aklımdan atıp gitmem 2. bir şans dilemem. Ben gideceğim zaman kalbimden atıp giderim. Benim en büyük hatam utancımdan gözlerine bakamayıp sözlerine aldanmak oldu. Sana edebiyat parçalamayacağım. Senin anladığın dil çok başka. Kendine iyi bakma. Hayatında bensiz ağlayışlar. Berbat günler. Edebiyatından öperim.
Bu sefer geleceğimden yazıyorum. Çok sonra yarın sen bugün ki gibi yanımda olmayacaksın ve ben dün ki gibi yarındada seni seviyor olacağım. Senden çok sonra bile hayatımda aşık olduğum bir adam olmayacak. Sen benim son aşık olduğum adam olarak kalacaksın. İçimde hep bir boşluk olacak. Yokluğuna alıştığımda boşluğumun senin yüzünden oluştuğunu unutacağım ve unuttuğum için dolduramayacağım. Mutlu olduğum bir an gözlerim dalacak yada gözlerim dolacak ve sebebinin sen olduğu aklıma bile gelmeyecek. Ama sen hep içimdeki son aşık olduğum adam olarak kalacaksın. Belki bir gün aniden aklıma düşeceksin ve seni arayacağım. Sen beni, o hayranı olduğun sesi hatırlamayacaksın ve canım yanacak. Yıllar geçmiş olsada sırf beni unuttuğun için ilk terk edildiğim gün ki gibi canım yanacak. Yaram açılacak, her şey başa dönecek. Ben senin yüzünden hiç mutlu olamayacağım. Kimseyi seni sevdiğim gibi sevemeyeceğim. Biliyor musun seni başka adamlarda yaşamaya çalışıp kalbimin içine ettim. Önce sen yıktın koskoca beni, sonra toparlamaya çalışırken ben daha beter ettim. Sonra aşktan bir haber kalbimin nerede olduğunu unutmuş birine döndüm. Yıllarca içimde bir yük taşıdım. Söylesene boşluktan yük olur mu? Boşluk günden güne büyür mü? Neyse işte gidenim ben bugün gelecekten yazıyorum. Gittin sen değil çoktan gitmişsin sen diyorum. Yıllar sonra karşıma çıkmandan çok korkuyorum. Yıllar sonra seni unutmuş bir halde görürsem benim halim ne olur? Bir kez daha yıkılmaktan çok korkuyorum. Ben seni çok özlüyorum. Gün geçtikçe sesini unutuyor olmaktan çok korkuyorum. O hayranı olduğum sesi nasıl unuturum? Ben sensiz nasıl olurum? Bir gün çok geç olduğunda karşıma çıkmandan çok korkuyorum. Çünkü ben gittikçe duygusuz bir kadına dönüşüyorum. Aşkın özlemin ve yokluğun gün geçtikçe içimdeki boşluğu büyütüyor ve beni içine sürüklüyor. Ölürüm demek bunların yanında az kalıyor. Ha birde ilerde karşıma çıkmandan daha çok korktuğum bir şey var. Bu amaçsız hayatımın beni intihara sürüklemesinden korkuyorum. Çünkü ben hayatım boyunca senin olmadığın her dakika mutsuz bir kadın olacağım. Senin aramadığın yazmadığın her dakika mutsuz olacağım. Sanırım ben gelecekten yazamayacağım çünkü o günleri göremeyeceğim. Sanırım ben daha fazla bu yüklerin altında ezilemeyeceğim. Ben sensizlikle savaşamayacağım. Sanırım ben daha fazla dayanamayacağım. Sanırım biraz daha dönmezsen ben yok olacağım. Halim çok beter sevdiğim adam. Ölüm bile umut kokuyor yokluğunda.
