27 Mayıs 2016 Cuma

Kendini Kaybetmiş Birinde Kendini Bulamazsın




Benimki, kendini kaydetmiş birinde kendimi aramaktı. Sende kendimi bulayım derken yok oldum. Var olduğumu zannettiğim kalbinde ziyan oldum. Hiç oldum. Darmaduman oldum. Ne olduysam oldum, bir sevdiğin kadın olamadım. 

En çok da ne koyuyor biliyor musun, olduğumu zannettiğim yerde başka bir kadın vardı. Sen bile yoktun kalbinde. Bir tek o vardı. Bense kalbini ararken oracıkta kayboldum. Meğer senin kalbin çoktan helak olmuş. 

Bazı şeyleri kaybettikten uzun zaman sonra hatırlayınca, yaşananlar lüksmüş gibi geliyor. Düşünsene, biz o gece baş başaydık. Ben senin omuzunda yatıyordum. Sanki hiç bitmeyecek gibiydi. Bitti. Ama biten bende bitti. Sende zaten hiç bir şey başlamamıştı ki. Zaten kalbinde başkası olan, bu yüzdenden kalbini terk etmiş bir adam başka bir kadını sevemezdi. 

Sevemeyeceğini anladığım günden beri bende kendimi sevemiyorum. Seni affedemiyorum, seni sevdiğim için kendimi de affedemiyorum. Baştan başlayamıyorum bir türlü. Gözlerimin içine bakarken başka bir kadına deli divane olduğunu biliyorum. Yinede unutamıyorum. 

Gecen gündüzün ben olmuşken, hiç mi sevmedin beni?  Canımıniçi derken, her geçen gün aşka olan inancımı arttırıyorsun derken, iyiki varsın derken hiç mi sevmedin beni? Sesimi duymadan günün geçmezken nasıl bırakıp gittin? Sadece sen varsın derken nasıl başka bir kadını sevebildin? Gözümün içine güle güle nasıl bana bunca şeyi yaşatabildin? Her gününü benimle geçirirken nasıl kalbine sığdıramadın beni?

Cevapları ararken ziyan oldum. Hiç oldum. Darmaduman oldum. Ne olduysam oldum, sadece kayboldum. Ne olduysan oldun, bir beni seven adam olamadın. 


21 Mayıs 2016 Cumartesi

Umut Var İnanç Yok


Dünyanın en şanssız insanı olabilirim, ya da en afallamış. Gittiğin günden beri her cümlemin sonu 'zaten ben şanssız biriyim' ile bitiyor. 

Sen sanki sadece gitmedin. Sen sanki peşinden sadece kalbimi götürmedin. Sen benden bir şeyler azaltmaktan çok çoğalttın. İçime bitmek tükenmek bilmeyen umutlar bıraktın. Sonuna varılmayan yok oluşlar bıraktın. Sen çaresizliklerin içine gömdün beni. 

Ben ister miydim aynı adama aynı kalple defalarca ölmeyi? Ben ister miydim dönmesi imkansız olanı beklemeyi? Bitmiyorsun işte. Ne zaman nereden bir anı çıkacağı, ne zaman seni hatırlayıp kalbimin sıkışacağı belli olmuyor. 

Sen sadece gitmedin, kalbimin tam ortasına canlı bir bomba bıraktın. Patlayan ama öldürmeyen, parçalayan ama güçlendirmeyen, yok olduğumu sandığım anda yeniden dirilten. Ve tekrar öldüren.

Hep dönecekmiş gibisin, ama aslında hiç dönmeyeceksin. Zaten hep sevmiş gibi yapıp hiç sevmeyen sen değil miydin? 

Senden sonra elimi neye atsam yüzüme gözüme bulaştırdım. Senden sonra Dünyam tepetaklak oldu toparlayamadım.

Unutamıyorsam sebebini sen söyle. Ben kendime ne söylersem söyleyeyim ikna edemiyorum. 'Bu adam seni hiç sevmedi' diyorum, 'yalancının tekiydi' diyorum bir türlü kendime anlatamıyorum. Sen karşıma geçip ne söylediysen koşulsuz, şartsız, yargısız inanmıştım. Şimdi yine geç karşıma, seni unutmam için birşeyler söyle. Belki sen söylersen ben yine inanırım. 

Ama şunu biliyorum ki karşıma çıkıp birşeyler söylemeye cesaretin yok. Sende biliyorsun, o kadın için yaktığın sigaralar bile benim kadar yanmamıştır. 


14 Mayıs 2016 Cumartesi

Aşk Sözle Olsa Herkes Mecnun Olurdu



Haklısın aşk sözle olmaz, söz vermekle olur. Ki sen ne söz vermeyi becerebildin ne yalanlardan arındırılmış güzel sözler söyleyebilmeyi.Sen sadece terk etmeyi bildin. Sen hem kendi sevdiğini terkettin hem seni seveni. Sen hem öldün hem öldüğünden çok öldürdün. 

Haklısın, aşk sözle olmaz. Benim artık sözlerim tükendi, sessizliğimle seviyorum. Çünkü biliyorum duymadın, duymuyorsun, duymayacaksın. Beni hiç bir zaman anlamayacaksın, sana olan sevgimi küçümseyerek kendini kandırmaya çalışacaksın. 

Böyle biri olduğun için özür dilerim. Senin yerine ben utanıyorum kendimden. Onca hatıra biriktirdik birlikte, sen onları çöpe attın bense kalbime. 

Haklısın aşk sözle olmaz, göstermek gerekir. Bir bakışla, yanyana ağlayarak, sevdiğinin canı yandığında canından can gittiğinde, onu mutlu ettiğinde dünyalar senin olmuş gibi hissettiğinde aşk olur.

Ama sen uğruna yaptığım hiç bir şeyi anlamadın ki. Ben yine yazarım, binlerce sayfaya adını zikrederim. Bak, yine seni zikrediyorum. Bunu her seferinde nasıl beceriyorum biliyor musun? Hani giderken beni binlerce parçaya böldün ya, her bir parçam şimdi bir sözü temsil ediyor. Bunların tüm sebebi sensin. Benim her bir sözüm sensin. 

Haklısın aşk sözle olmaz. Sözle olsaydı eğer verdiğin sözlerin arkasında durur ve gitmezdin. İyi ki varsın dediğin kadına giderken 'ben sana sev mi dedim?' diyerek hesap sormazdın. 

Terk edip birde hesap sormak mı? Dur, sen bunları duysan 'ben seni terk etmedim' dersin. Çünkü beni yarı yolda bıramadın. Çünkü o yola benimle hiç çıkmadın değil mi? Hem suçlusun hem güçlü. Hesap verme sadece açıkla, sevmediğin bir kadınla nasıl aylarca gönül eğlendirdin? Nasıl gözümün önünde başkasına ölürken bana canım dedin. 

Beni bırakıp gittiğin günün sabahı yatakta oturup her sabah mesaj attığın telefonuma baktım. Bomboştu. Sensizlik beynime dank etti. 'Allahım ben bundan sonra nasıl yaşayacağım' diye düşünerek geceden kalma şiş gözlerimle bir daha ağladım. Çaresizdim, yapayalnızdım, sensizdim. Bir daha olmayacaktın. Uzun zamandır tatmadığım o acı nefesimi kesti. Ben o gün öldüm. Yıllar geçti hala ölüyüm. 

Haklısın aşk sözle olmaz, zaten bu yaşattıklarını hiç bir söz anlatmaya dayanmaz.