Yeniden seni sevmek isterdim, sana koşmak sana gelememek, sana ölmek. Yeterki bir şeyler hissedebilmek isterdim.
Biliyormusun yok oluyorum diye diye bunu başardım. Artık yokum. Hiçim.
O susturmak istediğim çığlıkları bile özlüyorum. Gün gelecek içindeki sesi özleyeceksin deseler inanmazdım. Özlüyorum.
Canım acımıyor, doğru ya yokum, olmayan birinin canı acıyamaz. Beni üzen şeyleri yaza yaza bir yere varılmadığını öğrendim. Bir daha şöyle omuzuna yatamayacağımı öğrendim.
Öğrendiklerim önce beni benden, sonra beni sen düşüncesinden uzaklaştırdı. Yoklukta sevilmez, yokluktan varedilmez. Yoklukta nefes alınmaz.
Gitti giden, ben kendimden, o senden, sen benden.
Sensizliğe alışamıyordum, şimdide hiçliğe alışamıyorum. Beni nereye koyarlarsa koysunlar eğreti duruyorum. Ayak uyduramıyorum, mutlu olamıyorum. Yeniden ben olamıyorum.
Birşeyleri kafamda bitirip yeniden başlayamıyorum. Seni kestirip atamıyorum, boş veremiyorum, kafamın içinden yok edemiyorum.
Bu son diyorum, 'yeşil gözlü adam' diye tutturmuş kalbimi vazgeçiremiyorum. Ne pahasına olursa olsun, yok olmak uğruna olsun yerine birini koyamıyorum.
Kimse senin gibi olamadı. Olmasınada müsaade etmedim zaten.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder