İlk ne zaman öldüm biliyor musun?
Bensiz gülebildiğini gördüğümde. Hiç bir şey olmamış gibi yaşamaya devam ettiğinde.
Üstüne birde benim sana ağlayarak dinlediğim şarkıları, senin başka biri için dinlediğini gördüm. Buna alışmak biraz zor oldu. Düşünsene benim sana ağladığım şarkılardan sen başkasına ağlıyorsun. Ve benim sana yazdığım yazıları okuyunca aklına sana olan büyük aşkım değilde başka bir kadın geliyor. Ben bunca şeye katlanırken sen orada hiç bir şey yaşanmamış gibi hayatına devam ediyorsun.
Hiç anlayamıyorum, sevmeyen adam nasıl öyle güzel bakabilir ki?Geliyor muyum hiç aklına? Pişman oluyor musun? Utanıyor musun bana yaşattıklarından?
Hayır, iki yüzün var ama bir kalbin yok değil mi?
O kadar süslü cümle kuruyorum, bir türlü terk edilmeyi kalbime izah edemiyorum. Üstelik biliyorum, katlandığım hiç bir acı sana değmez.
Gölgeni bile görse sayfalarca şiir yazacak kadını terkedip gittin sen,
Dilerim ki yaşadığım herşeyi yaşamak zorunda kalırsın.
Dilerim ki kalbindeki o hasret ağrısı ömrünce dinmez.
Dilerim ki kalbinin ağrısı ancak ölümle biter.
Dilerim, ahım yakanı ahirette bile bırakmaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder