18 Kasım 2017 Cumartesi

Kadehi Tutuşuna Bile Aşıktım


Bu yoğun bir his. Kelimelere dökülemeyecek kadar anlamlı. Yaşantıyı allak bullak edebilecek kadar saplantılı. Aşkmış bunun adı. Beni sevebilme ihtimalini beklerken o kadar soyutladım ki kendimi her şeyden. Tıpkı benim yanımda kendini soyutladığın gibi. 

Beni dinlerken ses tonumda onu arıyor muydun? Seni güldürdüğümde buruk kahkahanın altında yatan sebep o muydu? 

Kadehi tutuşuna bile aşıktım. Saçlarının rüzgarda dalgalanışına, okuduğun kitapta çizdiğin satırlara, dinlediğin şarkılara, yolda kafasını okşadığın köpeğe.. Bu sevgiden öte bir şeydi. Aşıktım.  

Yüz hatlarına gökyüzümü çizmiştim, sen benim deniz kıyısındaki çatı katımdın. 


Gittiğinde kalbim dünyanın tersine döndü, orada iki gezegen birbirine çarptı. Her taraf yasa bulandı. Kan revan oldu ruhumun seninle parıldayan tüm yıldızları. Alacalı kalbimi kilitledim, gökyüzünün yerini unuttum. Kurtulmak istedim bağırdım, çağırdım ve sonra kimse sesimi duymasın diye kendi ellerimle ağzımı tıkadım. 

Ne kadar benimsen o kadar yokmuşsun meğer.
Ah şu bir avuçluk kalbe neler yaptın bir bilsen.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder